ساندویچولوژی
«ساندویچ هرچی کثیفتر، خوشمزهتره!*» این جمله را به عنوان یک ساندویچ خور حرفه ای با درجه بین المللی از من قبول کنید. چند صباحی که جوانتریم و معده سالم داریم حیف است که با نصیحت های متخصصین تغذیه و دکترها خرابش کنیم. اگر تا الان به فست فود های گران قیمت می رفتید و پول زبان بسته را خرج چهار ورق کالباس با درصد گوشت بالا بعلاوه چند برگ کاهوی فکسنی می کردید، سوسولبازیترین و چندشآورترین حرکت ممکن را کرده و مطمئناً هیچ چیز از طعم واقعی یک ساندویچ درک نمی کردید!
اول از همه باید رنگ رخسار ساندویچ فروشی از سِرّ درونش خبر دهد! فکر سنگ فرش تمیز و صندلی شیک را از سرتان خارج کنید. فروشنده باید پرلکهترین روپوش تاریخ ساندوریچ فروشی را پوشیده باشد و یک لنگ قرمزرنگ همه کاره دستش باشد که از دور اجاق گرفته تا میز و روی یخچال و خلاصه هر چیزی که فکرش را بکنید تمیز کند.
ساندویچ ها اسامی مخفف و تخصصی دارند و اگر بخواهید «ساندویچ خوراک هندی مخصوص با نان اضافه» بگیرید باید بگویید: «خوراک سه نون!» همین و بس! هر کلمه که کم و زیاد شود نشان می دهد شما چقدر ناشی هستید. اجاق گاز باید مملو از روغن داغ باشد که صدای جلیز و ولیزش از آن طرف خیابان شنیده شود و با کاردک بقایای سوختهی غذاهای هفتههای قبل که روی اجاق چسبیده اند تراشیده و با مقدار قابل توجهی روغن به ساندویچ شما اضافه شوند.
ساندویچ باید بصورت داغ داغ داخل کاغذ پیچیده تا همه جای کاغذ روغنی شود. اگر فروشنده اغذیه فروشی بخواهد شما را خیلی تحویل بگیرد ممکن است ولخرجی کند و یک پلاستیک نازک هم روی ساندویچ بکشد وگرنه از زرورق و بسته بندی شیک خبری نیست و همان طور ساندویچ را داخل سبد روی میز می اندازد.
اگر سس فله برای مشتریان روی میز گذاشته شده باشد که نشان از کیفیت برتر ساندویچ فروشی دارد، ولی اگر مجبور به استفاده از سس های بسته بندی شدید بدانید که سس قرمز مثل یک جنایت وحشیانه در حق طعم ساندویچ است! حداقل دو تا سس مایونز بگیرید و کمی هم فلفل قرمز به آن اضافه کنید و از خوردن یک ساندویچ کثیف و سرشار از کلسترول مضر لذت ببرید و به حال همه کسانی که خودشان را از چنین موهبتی محروم می کنند بخندید!
* توضیح: از این متن ممکن است استنباطهای نادرستی شده و در نهایت به بدآموزی منجر شود، لذا خواندن آن برای گروه سنی ماقبل «الف» و بعد از «ی» توصیه نمیشود!
